In 1979 door Giancarlo Minardi.
In 1985 verscheen Minardi voor het eerst in de Formule 1.

Na zes seizoenen Formule 2, waagt Giancarlo Minardi begin 1985 de overstap naar de Formule1. Pierluigi Martini is een onervaren coureur, de auto geen succes en de motor onbetrouwbaar. Een 8ste plaats in Australie is het beste resultaat. In 1986 zet het team twe auto’s in voor Andrea de Cesaris en Alessandro Nannini. Slechts één keer ziet de auto de finish. Hoewel Nannini in 1987 opnieuw zelden finisht, rijdt hij zich voor het seizoen ‘88 bij Benetton in de kijker.

In het laatste turbojaar 1988 rijdt Minardi met de Ford – Cosworth motor. Martini neemt in Detroit de plaats van Adrian Campos over. Op zondag gaat hij op de schouders, als hij het eerste punt, en enige dat jaar, van Minardi scoort.  In 1989 gaan de prestaties in de slotraces sterk vooruit. Martini ligt in Portugal zelfs een ronde aan de kop. Het team behaalt dat jaa 6 punten.  In 1990 start Martini in Phoenix vanop een tweede startplaats. Punten worden dat jaar echter niet behaald.

In 1991 wordt Martini 4de in San Marino en Portugal, goed voor de 6 behaalde punten dat seizoen. De motor is dat jaar van Ferrari, maar die deal valt na een jaar alweer in duigen vanwege geldgebrek bij Minardi.
In 1992 behaalt het team 1 schamel puntje, dankzij Christian Fittipaldi die 6de werd in de GP van Japan. Één jaar later worden er 7 WK-punten behaald, een record voor het team, dankzij ondermeer een 4de plaats van Christian Fittipaldi in Zuid-Afrika. Fabrizio Barbassa behaalde 2 punten voor het team dat jaar.

In 1994 bundelt Minardi de krachten met de Scuderia Italia. Martini en Michele Alboreto scoren 5 punten tesamen. Toch heeft Minardi moeite zich staande te houden.  In 1995 staan Martini en Luca Badoer vaak met pech aan de kant. Pas in de laatste race behaald het team een punt met Pedro Lamy. Het is voorlopig het laatste puntje voor het team, dat door het verdwijnen van andere kleine teams zich steeds vaker achteraan de startopstelling bevindt, welke coureurs er ook rijden . Maar het enthousiasme blijft na al die jaren nog steeds groot…

Ondanks de beperkte financiële middelen kwam er in 1999 toch even een kleine opflakkering. Met een nieuwe Ford V10 , Ferrari testrijder Luca Badoer vertrouwen en nieuwkomer Marc Gené liet Minardi zich eindelijk nog eens opmerken.Toch sloot het team ook dit seizoen weer af met één schamel puntje. Al had er meer ingezeten. Op de Nürbürgring lag Badoer immers op een mooie vierde plaats tot de wagen het begaf. Gene redde echter het jaar met het puntje van de zesde plaats wat meteen als een echte overwinning werd gevierd.

Het seizoen 2000 werd dan weer puntenloos afgesloten. De auto was weer een degelijk ontwerp maar de motor was veel te zwak. Gene en debutant Mazzacane konden dus ook niet veel aanvangen tegen de toppers. Toch eindigde het jaar niet helemaal slecht voor de Italianen. De traditionele rode lantaarn werd immers doorgegeven aande mensen van Prost. Niet slecht want de Fransmannen bezaten toch over een heuse fabrieksmotor. Spijtig genoeg was dit zo wat het enige vreugdemoment binnen het team.

Giancarlo Minardi stopt met zijn renstal. De Australische miljonair Paul Stoddart steekt zijn geld in de Minardi en haalt de jonge getalenteerde Spanjaard Fernando Alonso binnen, samen met Tarso Marques, die eerder al F1 reed maar sinds ‘97 niet meer aan racen toekwam. Het team behaalde, iedereen verwonderd, nog de start van het seizoen. De motor van Minardi werkt niet optimaal, wat zorgt voor zwakke resultaten. Het enige lichtpunt is Alonso, die alles uit zijn Minardi haalt en in de GP van de Verenigde Staten zelfs voor Jacques Villeneuve start. Tarso Marques heeft geluk gehad want hij mocht meer dna verwacht rijden. Door zijn uiterst zwakke prestaties (hij kon zich meermaals niet kwalificeren, maar werd wel opgevist 2 keer) werd hij door de Maleisier Alex Yoong vervangen voor de laatste races van het seizoen. Die bracht tevens ook geld in het bakje, iets wat Minardi goed van pas komt met het oog op een sterkere motor. Het team behaalt geen punten en eindigt laatste bij de constructeurs.

Aan het begin van het seizoen 2002 kijkt Minardi uit naar de eerste race met hun nieuwe wagen en rijders. De nieuwe rijders zijn Mark Webber en Alex Yoong. Van beide nieuwe rijders word veel verwacht na het vertrekken van Fernando Alonso naar het RenaultF1 team. In de openingsrace in Melbourne word een droom van Paul Stoddart werkelijkheid, zijn thuisrijder Mark Webber kan een 5de plaats vastleggen voor het Minardi team en behaalt zo hun eerste punten in jaren. Naarmate het jaar vorderd worden er steeds meer geruchten gehoord dat Minardi het moeilijk heeft. Het kan dankzij de TV gelden van het Prost team overleven en het jaar uitrijden. Alex Yoong kan zich op bepaalde momenten niet kwalificeren voor de race en word voor 2 races vervangen door Anthony Davidson van het BAR team.

Tussen 2003 en 2005 bleef Minardi de hekkensluiter in de Formule 1. Uiteindelijk besloot Paul Stoddart om het team van de hand te doen.

Aan het einde van 2005 besloot Red Bull eigenaar Dietrich Mateschitz om het team over te kopen. Hij wilde van Minardi een springplank maken voor jonge talenten. De naam van het team werd gewijzigd in Scuderia Toro Rosso. Het chassis voor de STR1 kwam van Red Bull met aan het stuur Vitantonio Liuzzi en Scott Speed. Toro Rosso kon weinig presteren in haar eerste seizoen, vooral door de gebrekkige Cosworth motor achter in de bolide.
Voor het seizoen 2007 werd Toro Rosso uitgerust met Ferrari motoren. Opnieuw waren het Liuzzi en Speed die aan het seizoen begonnen als de piloten van het team. Halfweg het jaar besloot Toro Rosso echter om Speed aan de kant te schuiven voor het jonge Duitse talent Sebastian Vettel. Een hoogtepunt kwam er in de Grote Prijs van China waar Vettel vierde werd en Liuzzi zesde.

Het seizoen 2008 werd een absoluut topjaar voor Toro Rosso. Het team finishte regelmatig in de punten maar het hoogtepunt was ongetwijfeld de verrassende en sensationele eerste overwinning van Sebastian Vettel in de Grote Prijs van Italië.

Na het vertrek van Sebastian Vettel verdween het succes van het team als sneeuw voor de zon. Sébastien Bourdais en de gelijknamige Buemi behaalden samen acht punten. Bourdais werd in het midden van het seizoen vervangen door Jaime Alguesruari.

Buemi en Alguersuari behaalden de negende plaats voor Torro Rosso.

Toro Rosso blijft achteraan het pak hangen maar het scoort op zeer regelmatige basis punten. Zo halen Buemi en Alguersuari de achtste plaats bij de constructeurs binnen. Het verschil met Sauber bedraagt slechts drie punten.

Na drie seizoenen worden Buemi en Alguersuari badankt voor bewezen diensten en krijgen twee nieuwe talenten uit het opleidingsprogramma van Red Bull de kans: Daniel Ricciardo en Jean-Eric Vergne.

Daar waar Red Bull Racing het seizoen grotendeels domineerde, kende kleine broer Toro Rosso minder geluk. Daniel Ricciardo en Jean-Eric Vergne moesten keihard vechten voor een plaats in de top tien, maar slaagden daar slechts sporadisch in. Daniel Ricciardo kreeg uiteindelijk wel zijn droomtransfer naar Red Bull voor 2014. Jean-Eric Vergne blijft nog een jaartje extra bij Toro Rosso.

Ook in 2014 kon het opleidingsteam van Red Bull zich niet echt in de kijker rijden. Door af en toe een paar punten mee te pikken kon het team zich onderscheiden van de traagste teams en werd het zevende bij de constructeurs. Door het vertrek van Vettel bij Red Bull werd Daniil Kvyat, die het mathematisch minder deed dan Jean-Eric Vergne, gepromoveerd naar het grote team van Red Bull. Die laatste moest zoals velen bij Toro Tosso racen voor zijn zitje maar werd ondanks zijn puike prestaties bedankt voor bewezen diensten om plaats te maken voor twee jonge talenten: Carlos Sainz Jr. en Max Verstappen.

Toro Rosso verraste met het jongste rijdersduo uit de geschiedenis van de Formule 1. Met Carlos Sainz Junior en Max Verstappen was het voor het B-team van Red Bull Racing nog afwachten wat hun prestaties zouden zijn. Maar die zorgen waren snel van de baan. Vanaf de eerste Grote Prijs maakten zowel Verstappen als Sainz indruk door hun consistentie en inhaalmanoeuvres. De jongens van Toro Rosso slaagden er zelfs in om sneller te zijn dan hun grote broers bij Red Bull Racing. Maar door betrouwbaarheidsproblemen met de Renault-krachtbron kwam het team niet verder dan een zevende plaats in het kampioenschap. Max Verstappen imponeerde met twee vierde plaatsen.

Toro Rosso begon het seizoen met de Ferrarimotoren van het voorgaande jaar. En dat leverde aanvankelijk uitstekende resultaten op. In twee van de eerste vier races eindigden de Italianen met beide wagens in de punten. De rijderswissel Kvyat-Verstappen betekende echter een eerste serieuze klap voor het team. Kvyat haalde niet het niveau van Verstappen en eindigde maar drie keer in de punten voor zijn nieuwe team.

Ook Carlos Sainz jr. kreeg het alsmaar moeilijker. Doordat de Ferrarimotor niet ontwikkeld werd, kwam de Spanjaard immers met kwalitatief minder materiaal aan de start. Op die manier verloor Toro Rosso aan het einde van het seizoen haar zesde plaats in het constructeursklassement nog aan McLaren

Het seizoen 2017 was er één met heel wat rijderswissels bij Toro Rosso. Het zusterteam van Red Bull, met Carlos Sainz en Daniil Kvyat in de bolides, scoorde geregeld punten. Die punten kwamen er echter vooral door de Spanjaard Sainz.

Kvyat, die in 2016 gedegradeerd werd van Red Bull naar Toro Rosso, stond niet meer in een goed daglicht bij Dr. Helmut Marko, waardoor hij na de GP van Singapore plaats moest maken voor Pierre Gasly. De Rus kwam wel nog in actie in Amerika, maar het was al snel duidelijk dat er binnen de familie van Red Bull geen plaats meer was voor Kvyat.

Met Carlos Sainz die vanaf de GP van Amerika de overstap naar Renault maakte, waren er dan ook twee nieuwe rijders bij Toro Rosso. Brandon Hartley, die actief was in de endurance-races, werd de teamgenoot van Pierre Gasly. Samen zullen ze ook in 2018 het rijdersduo vormen.

Toro Rosso werd tijdens het seizoen geplaagd door betrouwbaarheidsproblemen met de Renault-krachtbron. Er werd dan ook besloten om de overstap te maken naar Honda, wat op het eerste zicht geen logische keuze leek. Er werd echter wel gehoopt dat Honda na drie rampzalige jaren met McLaren nu wel de code naar succes kan kraken.

2018 beloofde een overgangsjaar te worden voor Toro Rosso, aangezien er werd verwacht dat de volledige Red Bull-familie vanaf 2019 met Honda aan de slag ging. Toro Rosso speelde het proefkonijn en ging al in 2018 aan het werk met de Japanners van Honda. Hoewel de concurrentie hen gek verklaarden, reed Pierre Gasly af en toe de pannen van het dak. De Fransman werd vierde in Bahrein, het beste resultaat van Toro Rosso. Daarnaast slaagde Toro Rosso er regelmatig in om naar Q3 te rijden. Een negende plaats in het kampioenschap toont beterschap aan, met hoop voor de toekomst.

Een succesvol jaar voor het zusterteam van Red Bull Racing, met 85 punten, het hoogste aantal in hun geschiedenis. Verloren zoon Daniil Kvyat kwam terug aan boord, samen met Alex Albon, die later gepromoveerd werd naar Red Bull. Pierre Gasly deed het tegenovergestelde en kwam terug naar Toro Rosso, waarna hij een stuk comfortabeler was. Zijn hoogtepunt was een tweede plaats in Brazilië, het derde podium voor Toro Rosso. Daniil Kvyat eindigde dit jaar ook op het podium, met een derde plaats in Duitsland. 

Met een nieuwe naam en een nieuw jasje heeft het tweede team van Red Bull het voortreffelijk gedaan in 2020, met als hoogtepunt de overwinning van Pierre Gasly in Monza. Ondanks het feit dat Alpha Tauri meer punten dan ooit verzameld zakt het wel een plaats in de eindstand van het WK, dat bewijst nog maar eens hoe aan elkaar gewaagd het middenveld wel was in 2020. De formatie uit Faenza is lang onderweg om het beste Italiaanse team van 2020 te worden maar daar steekt een eindsprint van Ferrari uiteindelijk toch nog een stokje voor. 

Ook dit jaar was het doel de vijfde plaats in het kampioenschap van constructeurs maar dat bleek ook dit jaar net te hoog gegrepen. Maar met een zesde plaats doet de formatie uit Faenza het uiteindelijk prima als je in rekening brengt dat ze met Yuki Tsunoda een debutant achter het stuur hadden. Het zet alleen maar de prestatie van Pierre Gasly, die drie kwart van de punten van het team scoort, in de verf. Nochtans kende Tsunoda een voorspoedige openingsrace en eindigde hij meteen in de punten, nadien schreef hij een aantal keer een bolide af en liet hij vooral punten liggen.

Komend seizoen staan ze bij Alpha Tauri met dezelfde line up aan de start, misschien kan Tsunoda met de opgedane ervaring een paar puntjes meer sprokkelen en zit die vijfde plaats er in 2022 wel in.